tidal flow art

Η  Σύγχρονη Τέχνη δεν είναι ούτε μίμηση ούτε όμως και κατασκευή σύμφωνη  προς τις επιθυμίες του ενστίκτου και του καλού γούστου. Είναι μία διαδικασία έκφρασης.

14 καλλιτέχνες αναζητώντας στα βάθη της βουβής και μοναχικής εμπειρίας, στην οποία στηρίζονται η κουλτούρα και η ανταλλαγή ιδεών, θα ξεκινήσουν έναν διάλογο με το κοινό όπου το ορατό ίχνος της ηχούς του εσωτερικού ισοδύναμου που τα πράγματα ξυπνούν μέσα μας, θα  αποτελέσουν  μετάφραση της σκέψης , ίσως κι αντιγραφή του πραγματικού που υπαγορεύεται από μία προδεδομένη και αμετάβλητη φύση. Την ανθρώπινη. 

Ο άνθρωπος και ο  τρόπος με τον οποίο ο ανθρώπινος πολιτισμός  εξέλιξε την σωματική συμπεριφορά του σεξουαλικού χαρακτήρα. Η σεξουαλική παρενόχληση, συνηθισμένη, καθημερινή, καταγεγραμμένη στα βάθη του είναι μας, θα αποτελέσει τον εννοιολογικό άξονα, θα αποτελέσει τη βάση και την πρώτη ύλη της  έκθεσης αυτής.

Αναπτύσσοντας παράλληλα ένα διάλογο με την υποκειμενικότητα ο κάθε καλλιτέχνης  αλλά  και ο  θεατής θα έχουν την ευκαιρία της  συνομιλίας και της διάδρασης. Αυτή η διαδικασία θα δώσει στον θεατή την δυνατότητα να ανακαλύψει, να αποκωδικοποιήσει και να ερμηνεύσει τα έργα με τον  δικό του τρόπο, να ταυτιστεί, να διαφωνήσει, να θυμηθεί, να οργιστεί ίσως κιόλας. Θα ακολουθεί μια πορεία μέσα στον αντικειμενικό τόπο, του χωροχρόνου μέσα στον οποίο  η έκθεση  θα τον καθοδηγεί και θα εισέρχεται σταδιακά σε μία περαματική άσκηση  όπου δεν υπεισέρχονατι πάρα μόνον  λεπτομερώς “επεξεργασμένα” φαινόμενα.                    

Η έκθεση αυτή  λειτουργεί  ως ένας plot device ( αφηγηματικός μηχανισμός)  κάνοντας μία ανάποδη πορεία.

Ξεκινήσαμε πηγαίνοντας στην πηγή, τις πληροφορίες που υπήρχαν μέσα μας, την εμπειρία μας από γενιά προς γενιά , αλλά, προς τα πίσω.

Με αφετηρία το παρελθόν  και φτάνοντας στο σήμερα,  τα έργα τέχνης της έκθεσης θα πουν ιστορίες, ιστορίες για το πώς ζούμε σε αυτόν τον κόσμο.

Απήχηση, υπαινιγμοί, επαναλήψεις, συνάφεια ανάμεσα στο σήμερα και το μόλις  χθες, της Σεξουαλικής Παρενόχλησης.  Είναι άραγε αρκετά επεξεργασμένο  αυτό το φαινόμενο??

Η έκθεση  δεν  θέλει  να δώσει λύση, θέλει να  μεταδώσει ένα μήνυμα. Παρατηρεί τον κόσμο. Δημιουργεί και θέτει. Γιατί η οπτική εντύπωση είναι πάντα πανίσχυρη

Αυτό είναι το υλικό. Περιέχει όλο το φάσμα της ζωής, που περιλαμβάνει και  βία. Το πνεύμα διαβάζει τον εαυτό του στα έργα, το οποία  ωστόσο δεν είναι παρά σύνολα εικόνων, μας  οδηγεί   όμως μέσα από τις εικόνες  της,  και αυτές οι εικόνες παίρνουν ζωή , ίσως και συνείδηση, η οποία έχει τις βάσεις της  σε έναν κόσμο που υπάρχει.

Αυτό το κάνει η τέχνη που δεν  μένει στα στερεότυπα: μπαίνει κατευθείαν μέσα μας.

 Όλο αυτό μπορεί να μας είναι τόσο ξένο, κι όμως ταυτόχρονα το καταλαβαίνουμε απόλυτα, βαθιά και άμεσα.

Όχι με το μυαλό. Είναι μια κατανόηση της ζωής, με έναν άλλο τρόπο.

Δεν είναι κάτι σαν : Να η απάντηση.

Είναι μία προσφορά. Το ότι θέτει ερωτήματα, είναι η προσφορά.

Ο κόσμος και το σώμα μας, είμαστε ένα πράγμα, είμαστε συμφυείς, μετέχουμε στη γενικότητα του Αισθητού, είμαστε εκδιπλώσεις της ίδιας σάρκας.

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και τον νόμο 3769/2009 σεξουαλική παρενόχληση ορίζεται όταν «εκδηλώνεται οποι­αδήποτε μορφή ανεπιθύμητης λεκτικής, μη λεκτικής ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικού χαρακτήρα, με σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος».

Πότε ένας συμβολικός κώδικας της αναζήτησης του έρωτα, * το φλέρτ*  το σκαλοπάτι του έρωτα, ξεπερνά τα όρια? Πότε μετασχηματίζεται? Πότε ένα χαμόγελο δεν σημαίνει προχώρα…

Σε αυτή την έκθεση τα έργα τέχνης θα είναι το πλαίσιο, ένα πλαίσιο  αναφοράς  και  καταγραφής  αυτού που συμβαίνει, στο βαθμό που συμβαίνει ακόμη.  Χωρίς φυλετικούς χαρακτήρες,  δίχως στρατευμένες απόψεις, μήτε  διακρίσεις.
Οπως ο  Κύβος του Ρούμπικ ,  με τις πάρα πολλές διαφορετικές διατάξεις  των πλευρών  του Κύβου,  έτσι και η Σεξουαλική Παρενόχληση  είναι πολυδιάστατη στη μορφή και στον τρόπο ερμηνείας.

 Καθώς οι εικαστικοί επιχειρούν  μία επικοινωνία με το κοινό τους, έτσι και  η τέχνη που περιγράφει την κίνηση, θέλει να συνειδητοποιήσει  την σχέση της Σεξουαλικής Παρενόχλησης ως πολλοστό ριμέικ της σύγχρονης κοινωνίας και προσέγγισης της.

Ποιά είναι η βασική συνθήκη που γεννά τέτοια ερωτήματα’?? Μα η προσωπική στάση  του καθενός μας,  εμείς  το ανθρώπινο είδος  κατά τεκμήριο,  έχουμε  ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα.

Το φλερτ γίνεται σεξουαλική παρενόχληση όταν δεν είναι επιθυμητό και είναι επίμονο. Το “όχι” σημαίνει “όχι”. To “ίσως” δεν σημαίνει “ναι”. Δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα περισσότερο από αυτό που λέει, «ίσως».

Βεβαίως τα έργα θα έχουν μια υλική σαφήνεια, θα είναι όμως και μία γεώτρηση στην καρδιά του απρόσμενου τρόπου  όπου ο ανθρώπινος πολιτισμός  εξέλιξε την σωματική συμπεριφορά του σεξουαλικού χαρακτήρα.

Τα κοινωνιολογικά και ψυχολογικά κριτήρια δεν αποδίδουν συγκεκριμένη διέξοδο, θα προσπαθήσει όμως να καταγράψει την Σεξουαλική Παρενόχληση η έκθεση Tipping Point. 

Σε αυτήν εφαρμόζονται όλα τα μέσα  που διαθέτουν οι καλλιτέχνες από την ζωγραφική έως την γλυπτική και τα πολυμέσα, κατά την οποία μέσω της  διερεύνησης του εγώ, έχει ως αποτέλεσμα την κατανάλωση των συστατικών της ζωής ,  την μνήμη, την έννοια του βιογραφικού χρόνου, κυρίως  όμως  την  έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους ανάγκη, να προσδιορίσουν τον εαυτό τους, και την ερωτική τους συμπεριφορά.

Ο στόχος της επιμελητικής  πρακτικής  σε αυτήν την έκθεση  είναι να αναγνωρίσει το κοινό μέσα από τα έργα των 14 καλλιτεχνών από την Ελλάδα αλλά και από την Σουηδία, που λαμβάνουν μέρος ,την βίαιη διαταραχή που διαδοχικά θέτει τα θεμέλια μίας αναπτυσσόμενης  μετα-συγκρουσιακής κοινωνίας. Να καταγράψει την ανησυχία και να γεννήσει πιθανότητες που μπορούν να επαναπροσδιορίσουν μέσα από νέους κανόνες και πρακτικές, ένα καλύτερο  μέλλον.

concept design: TIDALFLOWART

επιμέλεια : Τζέννυ Τσουμπρή